Is elke beroepsfout automatisch een schadeclaim?

In dit artikel:

Een hypotheekhouder van een landgoed (eiseres) klaagde haar advocaat aan omdat die tijdens het faillissement van de schuldenaar naar haar oordeel onvoldoende had opgetreden. Sinds oktober 2018 voerde de advocaat namens de hypotheekhouder gesprekken met de curator. In januari 2020 deed de curator een concreet voorstel voor een minnelijke regeling en gaf hij de hypotheekhouder twee maanden de tijd om zelf het landgoed te verkopen. De advocaat zond het voorstel door en besprak het met zijn cliënte, maar controleerde niet of verkoop binnen de termijn mogelijk was en vroeg geen verlenging aan. Nadat de termijn was verlopen, liet de curator het landgoed executoriaal verkopen.

De eiseres formuleerde twee beroepsklachten: dat de advocaat de kans op een minnelijke regeling niet genoeg had benut en dat hij had gefaald door geen verlenging van de gestelde termijn te vragen. De rechtbank Rotterdam ( uitspraak 25 juni 2025, ECLI:NL:RBROT:2025:7558) oordeelde allereerst dat de advocaat wél bij het insolventietraject betrokken was, zodat zijn verdediging dat hij daar niets mee te maken had faalde. Ten aanzien van het eerste verwijt concludeerde de rechter dat de advocaat correct had gehandeld: hij had het voorstel tijdig doorgestuurd en met de cliënte besproken. Het tweede verwijt vond de rechtbank terecht: de advocaat had zijn zorgplicht geschonden door de cliënte niet te wijzen op het verstrijken van de termijn en haar niet te adviseren om om verlenging te verzoeken.

Toch trok dat oordeel niet automatisch aansprakelijkheid na zich. De rechtbank wees de vordering af omdat er geen causaal verband was tussen de wettelijke fout en de door eiseres geleden schade: het was niet aannemelijk dat de curator, ook als om verlenging was verzocht, daarmee had ingestemd. Daarmee bleef de advocaat buiten aansprakelijkheid.

De zaak onderstreept twee praktische lessons: zorg ervoor dat je als advocaat helder maakt welke onderdelen van een dossier je wel of niet oppakt—als je wél over een onderwerp adviseert ontstaat een zorgplicht—en realiseer je dat het aantonen van een beroepsfout niet genoeg is; er moet ook bewijs zijn dat die fout daadwerkelijk tot de beweerde schade heeft geleid. Voor beroepsaansprakelijkheids- en verzekeringsvraagstukken is dit vonnis relevant omdat het het belang van causaliteitsonderzoek bij claims benadrukt.