Een langverwachte uitspraak over de Richtlijn inzake toereikende minimumlonen

In dit artikel:

Een rechterlijke uitspraak heeft gedeelten van artikel 153, lid 5, VWEU nietig verklaard. De beslissing is van belang omdat ze de grenzen van de EU‑competentie op sociaal terrein verduidelijkt: artikel 153 lid 5 bevat bepalingen die de mogelijkheid van Europese regelgeving over beloning, het recht van vereniging en het stakingsrecht uitsluiten.

Desondanks blijft de EU‑richtlijn over toereikende minimumlonen grotendeels overeind. De kernverplichting uit die richtlijn om een nationaal actieplan op te stellen ter bevordering van collectieve onderhandelingen wanneer de dekking door zulke onderhandelingen onder de 80% ligt, is niet geschorst door de uitspraak en blijft van kracht.

Kort gezegd: de uitspraak geeft antwoord op wat de EU wel en niet mag regelen op sociaal vlak — de uitgesloten terreinen blijven gevoelig — maar ondermijnt de praktische werking van de minimumloonrichtlijn niet wezenlijk. Voor lidstaten betekent dit dat ze nog steeds aan de verplichtingen rond bevordering van collectieve onderhandelingen moeten voldoen, terwijl de precieze reikwijdte van EU‑ingrijpen in zaken als loonvorming en stakingsrecht door de uitspraak verder is afgebakend.